1. เสาไม้

ไม้เสิร์ฟ: ระยะที่ไกลที่สุดของลูก และโดยทั่วไปใช้สำหรับเตะลูก

ไม้แฟร์เวย์: ใช้สำหรับเสิร์ฟ แต่เป็นหลักสำหรับช็อตแฟร์เวย์

2. เสาเหล็ก

เสาเหล็กยาว ระยะยิงไกล ประมาณ 250-140 หลา แล้วแต่สถานการณ์ของแต่ละคน

ท่อนเหล็กขนาดกลาง: ระยะห่างระหว่างช็อตกับช็อตประมาณ 170-100 หลา และสถานการณ์เฉพาะจะแตกต่างกันไปในแต่ละคน

3.เหล็กเส้นสั้น

เหล็กเส้นสั้นคือไม้ที่เลือกในระยะ 120 หลาของระยะการตี ซึ่งได้แก่ PW, aw และ SW ตามลำดับ

PW ถูกเรียกว่า split bar เพราะมันบินได้สูงขึ้นหลังการเล่น และง่ายต่อการเล่นบอลย้อนกลับเพื่อควบคุมบอลให้เข้าใกล้หลุมมากที่สุด

ฟังก์ชัน Aw คล้ายกับ PW แต่เนื่องจากมุมเอียงที่ใหญ่กว่า ระยะการชนจึงสั้นกว่า PW

W ใช้ในหลุมทรายเพื่อตีลูกลงกรีน จึงเรียกว่า เสาหลุมทราย.

4. ก้านกระทุ้ง

เมื่อพัตต์ลูกลงบนกรีน กฎกอล์ฟจะใช้พัตเตอร์ในการพัตต์ลูกลงหลุมเท่านั้น จำนวนพัตเตอร์จะตัดสินการชนะและแพ้ของผู้เล่นมืออาชีพ

5. เสาเหล็กและไม้

บาร์เหล็กและไม้หรือที่เรียกว่าสโมสรสากลเป็นก้านลูกชนิดหนึ่งที่อยู่ระหว่างแท่งไม้และเหล็กเป็นของสโมสรประเภทวัสดุผสมสามารถใช้แทนเหล็กเส้นเบอร์ 1, 2, 3, 4 และ 5 ได้เหมาะสำหรับผู้เล่นระดับสูงที่ชอบความรู้สึกของเสาเหล็ก แต่ยังมีความอดทนต่อความผิดพลาดและความสามารถในการเล่นเป็นเวลานาน